Compartir en Telegram مدیر اخبار الخميس ۲۰۲۱/۰۹/۱۶ | ۱۴:۳۹ TPL_MOHIYEDDIN_ARTICLE_HITS پاسخ به یک شبهه: «ناکارآمدی دین در عرصۀ نقد و ارزیابی نظریه ها» مانع دیگری که بر سر راه تولید علم دینی و علوم اسلامی مطرح میشود، تفاوت و تمایزی است که میان دو مرحلۀ وضع نظریهها و نقد نظریهها در نظر میگیرند، به این بیان که دین، هرچند میتواند در عرصۀ وضع و ارائۀ نظریهها حضور داشته باشد، ولی نقد و ارزیابی نظریهها، تنها بر اساس روش علمی امکانپذیر است.[1] اخیرا آیت الله علی اکبر کلانتری مدیر پژوهشکده علوم انسانی اسلامی آیت الله حائری شیرازی (ره) در کتاب خود با عنوان «درآمدی بر مبانی، اصول و منابع تولید علوم انسانی اسلامی» دیدگاه فوق را در این زمینه به چالش کشیده و نقد می کند: بررسی و نقد جواب این نقد نیز از آنچه در پاسخ نقد پیش گفتیم روشن میشود، چرا که سازوکار ما در فرآیند تولید علوم انسانیاسلامی، هم در مرحلۀ جمع آوری قرائن و شواهد و هم در مقام داوری، مبتنی بر روش علمی است که توضیح آن خواهد آمد. به گفتۀ یکی از پژوهشگران، اعتقاد به این مانع نیز ریشه در تفکرات پوزیتیویستی و نگتیویستی دارد و این تمییز، تنها توسط این دو نظریه روش شناختی مضمحل مطرح شده است و امروزه در فلسفۀ علم، هیچ جایگاهی ندارد، اگر چه معالاسف در دانشگاهها و حتی حوزههای علمیۀ ما، اعتقاد و اهتمام خیره کنندۀ غریبی نسبت به آن وجود دارد و اصلا این تفطّن پیدا نشده که این آموزه، مربوط به پنجاه سال قبل است و از آن زمان به بعد نیز، نقدهای بسیار جدّی بر آن وارد شده است.[2] پانوشت ها: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ [1]ـ ر.ک: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، علم دینی، دیدگاهها و ملاحظات، ص126 [2]ـ ر.ک: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، علم دینی، دیدگاهها و ملاحظات، ص127 COM_FARA_COMMENT_YOUR_COMMENT COM_FARA_COMMENT_SUBMIT